7/2/2015 – Ανακοίνωση για τη θρασύδειλη επίθεση αγνώστων στο στέκι Madriguera

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 7 Φλεβάρη λίγο μετά τις 3πμ άγνωστοι φορώντας κουκούλες και χρησιμοποιώντας λοστάρια, επιτέθηκαν στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό/πολιτικό/πολιτιστικό χώρο «στέκι Madriguera» που βρίσκεται στο κέντρο της Πάτρας (μητροπολίτου Παρθενίου 33) προκαλώντας υλικές φθορές στην πρόσοψη του στεκιού.

Την ίδια στιγμή που στην Αθήνα αστυνομικές δυνάμεις προέβησαν σε επίθεση για ακόμη μια φορά στο «Κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο ΒΟΞ» στα εξάρχεια, μια επίθεση που αποκρούστηκε από την περιφρούρηση της εκεί κατάληψης,  από τη μεριά μας θέλουμε να δηλώσουμε σε όλους τους τόνους  ότι οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι ούτε καταστέλλονται, ούτε και θα τρομοκρατηθούν από διάφορες επιθέσεις, είτε αυτές είναι «αστυνομικές επεμβάσεις» είτε είναι θρασύδειλες επιθέσεις χουλιγκάνικου χαρακτήρα.

 

Το «στέκι Madriguera» λειτουργεί ως κοινωνικός χώρος τα τελευταία 5 και πλέον χρόνια στην πόλη της Πάτρας, αποτελώντας ένα σημείο αναφοράς για τη νεολαία της πόλης, με πλούσια πολιτιστική και πολιτική δράση, προάγωντας έναν άλλο τρόπο να ζούμε και να οργανώνουμε την καθημερινότητά μας, με πυρήνα την αλληλεγγύη, τη συλλογικότητα και την άμεση δημοκρατία.  Ενέργειες σαν τη χθεσινοβραδυνή όχι μόνο δεν μας τρομοκρατούν, αλλά μας πεισμώνουν ακόμη περισσότερο ώστε να συνεχίσουμε να προάγουμε το δικό μας κοινωνικό αντιπρόταγμα απέναντι στο σύγχρονο τρόπο ζωής αλλά και σε μηδενιστικές περιθωριακές λογικές.

 

Η πόλη της Πάτρας έχει αποκτήσει τα τελευταία δύσκολα χρόνια της κρίσης μία θετική παράδοση, καθώς στην πόλη λειτουργόυν πολλοί κοινωνικοί χώροι, πολιτιστικά στέκια και δομές αλληλεγγύης στην ίδια λογική της αυτοοργάνωσης και κοινωνικής χειραφέτησης. Θεωρούμε ότι πρακτικές σαν τη χθεσινή επίθεση στο «στέκι Madriguera» αποτελούν επίθεση σε όλους όσους στο σήμερα αντιστέκονται και παλεύουν συλλογικά για καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης, και πρέπει να καταδικάζονται με τον πιο απερίφραστο τρόπο.

 

Τέλος, σε όλους όσους νομίζουν ότι με αυτό τον τρόπο «θα μας στείλουν σπίτι μας» έχουμε να τους πούμε ότι θα μας βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους!

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

Φωτογραφίες μετά την επίθεση

ενημέρωση της ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης

Η ηλεκτρονική μας βιβλιοθήκη συνεχίζει να ενημερώνεται! Άλλα δύο πολύ αξιόλογα βιβλία προστέθηκαν κανόντας την ηλεκτρονική μας βιβλιοθήκη ακόμα πλουσιότερη.

11

Το πρώτο βιβλίο είναι το “Βασικές αρχές του ιστορικού υλισμού”

της Μάρτα Χάρνεκερ

το οποίο θα το βρείτε στον σύνδεσμο

22ενώ το δεύτερο βιβλίο είναι το

“Προβλήματα του σύγχρονου κράτους και του φασιστικού φαινομένου”

των Νικο Πουλαντζά, Ράλφ Μίλιμπαντ και Ζαν Πιέρ Φάυ

θα το βρείτε στον σύνδεσμο

Ας τους ρίξουμε μια ματιά 😉

Προβολή της ταινίας “La source des femmes”( Η πηγή των γυναικών)

Την Τετάρτη 30/10 στις 9:30 μμ στο στέκι Madriguera oι Τοπικές νέων ΣΥΡΙΖΑ Πάτρας σας καλόυν στη πtροβολή της βραβευμένης ταινίας “Η πηγή των γυναικών”

μερικές πληροφορίες για την ταινία:

Σε ένα ορεινό χωριό του Μαρόκου, οι γυναίκες εξεγείρονται ενάντια στην παράδοση που θέλει μόνον αυτές να κουβαλούν νερό από τη μακρινή πηγή και κηρύσσουν ερωτική αποχή.

στο imdb.com

το τρέιλερ της ταινίας

Συνέλευση στεκιού την Παρασκευή 5/4

Παρασκευή 5/4 στις 4:00 το μεσημέρι συνέλευση στεκιού.

Ερχόμαστε με ιδέες, φαντασία και δημιουργικότητα για να φτιάξουμε το πρόγραμμα εκδηλώσεων του στεκιού για τον επόμενο μήνα!

Νεκρός ο καλλιτέχνης γκραφίτι “Ρώσος Βanksy” στα 28 του χρόνια

A mural by the Russian street artist known as P183Ο καλλιτέχνης γκράφιτι P183 – ένας από τους πιο γνωστούς εκπροσώπους της ρωσικής τέχνης του δρόμου – του οποίου το παρατσούκλι ήταν ο Ρώσος Banksy πέθανε χθες βράδυ.  Η αιτία που προκάλεσε το θάνατο του νεαρού καλλιτέχνη παραμένει άγνωστη.

Ελάχιστα είναι γνωστά για τον P183. To P αναφέρεται πιθανόν στο αρχικό γράμμα του ονόματός του, που ήταν Pavel. Σύμφωνα με τις ανεπαρκείς πληροφορίες που έχουν αναρτηθεί στην επίσημη ιστοσελίδα του, γεννήθηκε στη Μόσχα πιθανόν το 1983 και ήταν απόφοιτος του τμήματος επικοινωνιακού σχεδιασμού. Σε μία από τις συνεντεύξεις του είχε δηλώσει, πως κατείχε επίσης δίπλωμα δικηγόρου. Ο Πάβελ κέρδισε αναγνώριση ως ο δημιουργός ανατρεπτικών έργων τέχνης που είναι διάσπαρτα σε όλη την Μόσχα.
graf_police_2123678i
 Μετά από αφιερώματα στο πρόσωπό του από Βρετανούς δημοσιογράφους της εφημερίδας Guardian αλλά και από αμερικανικές και γαλλικές εφημερίδες που δημοσίευσαν έργα του, του προσδόθηκε το παρατσούκλι “ο Ρώσος Banksy”. Επεσήμαναν την ομοιότητα στο στυλ των δύο καλλιτεχνών, και το γεγονός ότι και οι δύο προτιμούσαν να κρατούν κρυφή την ταυτότητά τους.
Ωστόσο, ο P183 δεν εξέλαβε τη σύγκριση αυτή ως φιλοφρόνηση, σημειώνοντας πως διαμόρφωνε το προσωπικό του στυλ τα τελευταία 14 χρόνια.

Φτάνει πια! Κυριακη 31 Μαρτη όλοι στην Πλατεία Γεωργίου

Με σύνθημα «Φτώχεια, ανεργία, αυτοκτονίες. Φτάνει πια!», οι πλατείες της Ελλάδας παίρνουν τη σκυτάλη από τους Πορτογάλους και την Κυριακή 31 Μαρτίου επιστρέφουν στην πλατεία Συντάγματος στον Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη και στην Πλατεία Γεωργίου στην Πάτρα!

535370_10151464727380982_1993001958_n

 

Η Πορτογαλία δείχνει το δρόμο!
Τι περιμένουμε;

Φτώχεια, ανεργία, αυτοκτονίες, ως εδώ!

Κι αν μια φράση συμπυκνώνει αυτά που ζητάμε αυτή είναι ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

facebook event

Προβολή της ταινίας “City of God” (2002)

large_city_of_god_blu-ray_5Η προβολή της ταινίας “City of god” (2002) θα γίνει την Τρίτη 19/3 στις 8:00μμ στο στέκι Madriguera!

Ένας εννιάχρονος προκειμένου να γίνει μέλος της συμμορίας της πόλης πρέπει να αποφασίσει ποιόν από τους δύο συνομήλικούς του να σκοτώσει. Τα δύο υποψήφια θύματα τον κοιτάζουν τρομαγμένα. Το χέρι που κρατάει το πιστόλι μπορεί να τρέμει αλλά θα πιέσει τελικά τη σκανδάλη. Ίσως η πιο δυνατή σκηνή της ταινίας. Η City of God, είναι ένας από τους φτωχότερους καταυλισμούς στο Rio de Janeiro. Κατά τρόπο ειρωνικό ο Θεός απουσιάζει από τον τόπο αυτό. όπου η παιδική εγκληματικότητα ανθεί και η συμμετοχή σε συμμορίες διακίνησης ναρκωτικών φαντάζει να είναι ο μοναδικός τρόπος για την επιβίωση. Το City of God είναι η ιστορία του Sandro Cenoura που πιστεύει ότι το πάθος του για τη φωτογραφία μπορεί να αποτελέσει το εισιτήριό που θα τον οδηγήσει μακριά από αυτόν τον τόπο, Η ιστορία του Ze Pequeno που από μικρός είχε μια μακάβρια σχέση με τη βία και το θάνατο, οι ιστορίες όλων εκείνων των ανθρώπων που ζουν και πεθαίνουν σε αυτόν τον καταυλισμό βασισμένες στην πραγματική μαρτυρία του Paulo Lin όπως την περιέγραψε στο ομότιτλο βιβλίο του.

Ο Fernando Meirelles εργάστηκε ως επί το πλείστον με ερασιτέχνες ηθοποιούς που προέρχονται από τέτοιους καταυλισμούς. Αφήνοντάς τους να αυτοσχεδιάσουν σε μεγάλο βαθμό πέτυχε να δημιουργήσει αυτή την ατμόσφαιρα ρεαλισμού που διαπνέει ολόκληρη την ταινία και δημιουργεί την αίσθηση του ντοκιμαντέρ. Ο τρόπος με τον οποίο μοντάρει τα πλάνα και συνδέει τις ιστορίες των ηρώων σε διάστημα 30 χρόνων είναι αξιοθαύμαστος. Περισσότερο εντυπωσιακές είναι όμως οι σκηνές της μάχης οι οποίες με την αυθεντικότητά τους και τον ευρηματικό τρόπο κινηματογράφησής τους δίνουν την εντύπωση ότι εκτυλίσσονται δίπλα σου. Ο σκηνοθέτης αποφεύγει την εύκολη συγκίνηση ή τον φτωχό εντυπωσιασμό. Δεν έχει αυταπάτες: γυρίζει μια ταινία για την φτώχεια και την εγκληματικότητα όπου η έννοια “happy end” είναι άγνωστη. Αποκορύφωμα το τελευταίο τέταρτο: η ταινία έχει κάνει τον κύκλο της. Ο κύκλος του αίματος όμως δεν λέει να κλείσει.

more details